А.К.поет. Тоа е петгодишно невино детенце со големи сини очи, босо, со разбушавена коса. И јас знам: тоа секогаш ќе остане дете. (...) Ти мало петгодишно дете кое си добило срце само за да може да го раздадеш на другите, ти – брат на снегулките, ти –  кој плачеш гледајќи ги оние кои страдаат, ти – кој ја сакаш и најмалата тревка, кој го слушаш разговорот на летот на ластовиците со жуборите на планинските поточиња, кажи ми – зошто толку многу те сакам?

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        А.Караманов

Ацо Караманов. Тоа е сказочно, чудесно име. Име на мит, на древна скаска, име на волшебен рицар. Секоја пролет, кога се враќаат, и секоја есен, кога се збогуваат, малите ластовички над сите сини беспредели на планетата, летајќи во висините, пеат за едно дете. Тоа дете е поетот Караманов.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   Е. Карпузовска